Voorbeelden van wat er mogelijk is en bij welk thema of probleem je mijn werk in kunt zetten. Vaak sta ik verbaasd wat er gebeurt als er van binnen weer beweging komt. Soms lukt het ook wel eens niet of is er weinig verandering, maar heel vaak werkt het wel.
Voorbeeld 1.
Bij een jongen van 12 jaar met dyslexie hadden we in eerste instantie goede resultaten en hij voelde zich een stuk beter. Toch werd het hem te veel en wilde hij liever geen extra oefeningen meer doen die hij van mij kreeg. De middelbare school waar hij op kwam stond niet open voor een ‘andere’ aanpak en wilde dat hij ging herhalen en teksten oefenen. Hoe spijtig kan het zijn.
Voorbeeld 2.
Een jonge vrouw van eind dertig krijgt borstkanker. Zij kreeg hiervoor chemokuren en daarna nog bestraling. Zij kiest ervoor om met mij voor iedere chemo kuur en na iedere bestraling een consult te doen. Haar arts vond dat dit haar eigen keuze was en vond ook dat werken aan emoties een positieve invloed zou kunnen hebben op helingsprocessen. Zij heeft de consulten bij mij als heel ondersteunend ervaren en vond zelf ook dat ze inzicht kreeg in het ontstaan van haar ziekte en hoe ze anders met haar ziekte, met zichzelf en haar gezin kon omgaan. Het effect van mijn/ons werk was ook dat ze minder tegen de kuren opzag en volgens haarzelf er daarom ook minder last van had van de chemokuren en de bestraling. Het allerfijnste is dat alle behandelingen en al haar inspanningen ertoe geleid hebben dat ze genezen is verklaard. Dit is al wat jaartjes geleden en ze is er nog steeds!
Voorbeeld 3.
Een meisje van 4 jaar raakt in paniek als mama weg gaat en dit is erger geworden nu ze op de basisschool zit. Mama mag niet weg als ze haar naar school brengt en ze raakt ook in paniek als mama ’s avonds voor een afspraak de deur uit moet. Papa is dan wel thuis maar dat helpt niet. Nadat we één keer gewerkt hebben laat mama me na drie dagen weten dat ze nu uitgezwaaid wordt als ze weggaat en dat haar dochter haar een fijne avond heeft gewenst.
Voorbeeld 4.
Een jongen van 8 jaar woont sinds zijn vierde bij adoptieouders. Hij is geen blij kind en houdt niet van aanraken en dichtbij komen. Hij komt twee keer met zijn mama bij mij waarna hij blijer de deur uit gaat. Bij de derde sessie komt papa mee omdat hij nu wel eens wil zien wat ik doe. Zijn zoon is in al die jaren, sinds hij bij hen is komen wonen, nog niet één keer bij hem op schoot gekropen. Sinds het tweede consult doet hij dit wel en kruipt hij regelmatig bij papa of mama op de bank om samen te lezen of tv te kijken. Hoe mooi is dat!
Voorbeeld 5.
Een jongen van 12 jaar vindt het moeilijk voor welke middelbare school hij zal kiezen. Hij zit op de vrije school en zou in principe doorgaan naar de Middelbare Vrije school, maar hij heeft ook een gymnasium advies gekregen. Wat te doen? Hij wil graag op de vrije school blijven en samen met zijn leeftijdsgenoten en vrienden doorgaan, maar het gymnasium spreekt hem ook aan. Ouders vinden het ook moeilijk en willen hem vrij laten om zijn eigen keuze te maken. “Kun jij testen welke school hij ‘moet’ gaan doen?” vragen ze aan mij. Nee, dat kan ik niet! We kunnen wel aan het emotionele patroon werken. Een aantal dagen na de tweede ontmoeting bij mij fietst hij met zijn moeder in de stad en zegt: “mam, mijn hart zingt, ik weet naar welke school ik ga.” Hij heeft zijn keuze gemaakt en kiest het gymnasium, ondanks dat dit hem eng lijkt: “Maar het voelt van binnen goed!”, zegt hij.
Voorbeeld 6.
Een stel jonge ouders komen met hun zoontje (1ste kindje) van 3 maanden bij mij. Ze zijn radeloos omdat hun kindje veel huilt en na alles wat ze tot nu toe probeerden ontroostbaar lijkt. Hij slaapt weinig en ze lopen dan met hem rond om hem rustig te krijgen. Hierbij ga ik met één van de ouders, als tussenpersoon, aan de slag om zo via de ouder de energie van het kindje aan te raken. Na twee ontmoetingen is er al meer rust gekomen en kunnen ze ’s nachts na een voeding weer gaan slapen. Omdat tijdens beide sessies de bevalling naar voren kwam heb ik ze op basis van die info doorverwezen naar een osteopaat die veel met baby’s werkt. Hierna hebben we nog een keer gewerkt en was hun zoontje een baby die weinig huilde, goed sliep en vrolijk was. Met bepaalde voeding moest moeder nog voorzichtig zijn voor zolang ze borstvoeding gaf.
Voorbeeld 7.
Een vrouw van 61 ziet plotseling wazig met haar rechteroog. Diagnose: glasvochtloslating. Zij wil in haar ontmoeting met mij er achter komen waarom ze met haar rechter oog minder goed ziet. Wat ligt daaronder en wat kan ze anders doen. Haar eerste respons na onze ontmoeting was dat ze verrast was dat iets wat ze met haar hoofd wel wist op een onbewust niveau zo doorwerkte. Dit is de respons die ze me drie maanden later schreef: “Wat het me heeft opgeleverd is, behalve al die inzichten en verbanden die ik ineens kon leggen en voelen, ik ook echt meer vertrouw op wat ik voel, ook telepathische dingen. Ik maak meer ruimte voor de dingen waar ik van oplaad, ben meer creatief bezig. Al mag dat allemaal nog wel wat meer. Ik merk dat het in relatie met anderen ook wel wennen is, ga toch graag voor harmonie, maar het is een proces hè.. En verder is mijn oog ook genezen. Dankjewel nogmaals.”
Voorbeeld 8.
Een meisje van 7 komt met mama bij mij en vindt het zelf niet zo nodig dat ik met haar werk. Maar mama zegt dat ze vaak boos is en thuis ruzie maakt met haar broer van 9 jaar en haar broertje van 6 jaar. We kennen elkaar al en ze begint te tekenen terwijl ik wat met mama praat. Ik vraag haar na een poosje wat ze wil: blijven tekenen, naar huis of dat ik toch met haar armen zal praten. Ze kiest voor het laatste. Samen bespreken we dan wat haar dwars zit en ze vertelt me waarom ze haar broers zo ‘stom’ vindt. Tijdens het werken zien mama en ik al een ander en vrolijker kind en als we klaar zijn wil ze eigenlijk nog niet naar huis omdat ze nog met een tekening van haar symbool bezig is. Als ze uiteindelijk met mama weg gaat zegt ze: “Dankjewel, dat je me zo fijn hebt geholpen.” Hoe mooi kan het zijn.
